Ηταν ωραία στον «Πειναλέων»…
Όπως είχαμε πει, η χθεσινή συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης Γονέων έγινε στην ταβέρνα «Πειναλέων» της οδού Μαυρομιχάλη.
Φάγαμε καλά (Mακάριε σε ευχαριστούμε!), ήπιαμε καλά, και κουβεντιάσαμε υπέροχα για χίλια-δυο πράγματα… Και επειδή Λέσχη Ανάγνωσης στην Dorothy Snot χωρίς διαφωνίες δεν γίνεται, βρήκαμε πεδίο δόξης λαμπρό αναλύωντας «Το Γευμα των λύκων» του G. Penart (από τις εκδοσεις Παπαδοπουλος).
Στο συγκεκριμένο βιβλίο, για όσους δεν το γνωρίζουν, ένα γουρουνάκι γλιτώνει το «φάγωμα» από μια οικογένεια λύκων επειδή με την ευγενική συμπεριφορά του και με την προθυμία του να προσφέρει, τους κάνει όλους φίλους του. Τέθηκε λοιπόν από γονείς το ερώτημα εάν η συμπεριφορά αυτή (του γουρουνιού) μπορεί να ωθήσει τα παιδιά να σκεφθούν ότι πρέπει στην ζωή τους να είναι «υποτακτικά» και «εξυπηρετικά» προς τους άλλους, ώστε να κερδίζουν την εύνοια τους. Η ανάλυση μας έφτασε μάλιστα στο σημείο να αναρωτηθούμε εάν τα ονόματα των ηρώων κρύβουν και κάποια υποβόσκουσα πολιτική(!!) σημειολογία.
Για όλα αυτα και για άλλα τόσα λατρεύουμε αυτές τις συναντήσεις, και λατρεύουμε τα βιβλία αυτά που μας κάνουν να διαφωνούμε!
Λιγότερα είχαμε να πούμε για το βιβλιο «Ρεντ, μπελάς στο δάσος» των Στρουμπούλη-Ηλιάδη (από τις εκδόσεις Καστανιώτη). Θετικά ήταν γενικά τα σχόλια με περισσότερη έμφαση στην τοποθέτηση της ιστορίας στην Υδρα, τον τόπο καταγωγής των συγγραφέων. Η Δέσποινα βέβαια, μαμά του Νέστορα, που δεν μπόρεσε δυστυχώς εχθές να παρευρεθεί, έχει διαφωνίες και μπορείτε να τις διαβάσετε στο (όπως πάντα) απολαυστικό της σχόλιο που ακολουθεί!
Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και όλες που μας ίμησαν εχθές με την παρουσία τους. Σίγουρα θα το επαναλάβουμε!
dorothybookclub.wordpress.com 
Το ένα βιβλίο «Μπελάς στο Δάσος» δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Μάλιστα, την επομένη μέρα που προσπάθησα να το ξαναφέρω στη μνήμη μου, θυμόμουν έως ένα σημείο. Αδύνατο να θυμηθώ το τέλος, οπότε άνοιξα το βιβλίο και το διάβασα και πάλι. Μου φάνηκε σκόρπιο, ξεκινά με σκουπίδια και ανακύκλωση, με κακοποίηση ζώων, μετά με τον λύκο που εδώ δεν είναι κακός αλλά καλός. Ο κακός αγαπά το κρέας, ο καλός είναι χορτοφάγος. Ο καλός όμως συμβιβάζεται με τις ταμπέλες και πρέπει να αποδείξει στους άλλους ότι είναι πράγματι κακός, δηλαδή δεν μπορεί να πάει κόντρα στο κύμα αλλά να γίνει ένα με αυτό. Τελικά, το κοριτσάκι που ξέρει πράγματι να βασανίζει τα ζώα, τον βασανίζει κι αυτόν (που στη συγκεκριμένη περίπτωση καλά του κάνει) αλλά πρέπει κι αυτή να πάρει το μάθημά της για όλα όσα έχει κάνει, οπότε δουλεύει για ένα διάστημα στον ζωολογικό κήπο και τελικά γίνεται κτηνίατρος. Σκόρπιο, ασύνακτο και προσπαθεί να δώσει πολλά μηνύματα με τρόπο που δεν αφήνει τελικά στον αναγνώστη. Με ρώτησε κάποια στιγμή ο Νέστορας, εκεί που ο λύκος πήγε τελικά να φάει τη γιαγιά «Γιατί, πάει να φάει τη γιαγιά? Αφού είναι καλός λύκος!» Τι να του πεις? Ότι είναι μεν καλός αλλά είναι και κομπλεξικός» Θέμα.
Το άλλο βιβλίο «Γεύμα Λύκων» άρεσε τόσο στον Νέστορα όσο και σ’εμένα. Απλό, όμορφο, γλυκό κι έξυπνο. Τελικά αν προσπαθείς, κερδίζεις. Στο τέλος, ο Νέστορας δεν είπε τίποτα μόνον χειροκρότησε και την άλλη μέρα μου ζήτησε να το ξαναδιαβάσουμε. Ο Μελέτης τους κέρδισε στο τέλος όλους με τη συμπεριφορά του. Η καπατσοσύνη πάντα κερδίζει, ιδίως αν δεν τρομοκρατηθείς και έχεις οργανωμένη σκέψη. Πόσο συχνά όμως μπορούμε να λειτουργούμε έτσι? Μάλιστα, σε κείνο το σημείο που φεύγει το γουρουνάκι και αφήνει βεβαίως στον αναγνώστη την εικόνα ότι δραπετεύει ενώ καταβάλλει μία ακόμα ενισχυμένη προσπάθεια να κερδίσει την εμπιστοσύνη και του πατέρα του φίλου του, ώσπου στο τέλος τα καταφέρνει. Δοσμένο με ωραίο τρόπο και κερδίζει ακριβώς επειδή είναι απλό.
Αυτά εν ολίγοις
Με αγάπη